Saturday, July 24, 2010

ગીતઃ તારી જો કોઇ ટપાલ આવેઃ જિગર જોષી ‘પ્રેમ’

તારી જો કોઇ ટપાલ આવે
શેરી શેરી આંગણ આંગણ રેશમવરણું વહાલ આવે

તારી જો કોઇ ટપાલ આવે

ડેલી ઊપર ટાંગેલા આ પોસ્ટ-બોક્ષને કૂંપળ ફૂંટે
તારા અક્ષર જાણે વાદળ હેલી થઈને માઝાં મૂકે

ભીનેરી એ ક્ષણમાં ન્હાવા બાળક જેવી ધમાલ આવે
તારી જો કોઇ ટપાલ આવે

આંખ ઉમળકો લઇને ઘૂમે ; મન પણ ભીતર ભીતર ઝૂમે
‘પ્રિયે’ લખેલાં એક શબ્દને ઊંગલિ હજાર વેળા ચૂમે

નાજુક નમણાં હોંઠે જાણે ગમતો કોઈ સવાલ આવે
તારી જો કોઇ ટપાલ આવે

અછાંદસ : નિખાલસપણે : જિગર જોષી ‘પ્રેમ’

વાદળાઓના હાથથી
છુટી ગયેલી ભીનાશ
ગઇ કાલે મારા શહેરમાં ભૂલી પડી હતી ભટકેલા મુસાફરની જેમ.
સ્વભાવગત એણે મને સરનામું પૂછ્યું
: ને મેં
નિખાલસપણે મારી આંખો સામે આંગળી ચીંધી દીધી.

ગીત : એને કહિ દ્યો કે... ! : જિગર જોષી ‘પ્રેમ’

એને કહિ દ્યો કે આવે નૈં યાદ
વિતેલી યાદોના પહાડ ચડીને મારે સાંભળવો નથી કોઈ સાદ
એને કહિ દ્યો કે આવે નૈં યાદ
પગલાઓ ભૂંસીને ચાલ્યા કરું છું હવે અધકચરા જિવતરની રેતમાં
અણધાર્યા શ્વાસોને ક્રોસ ઉપર ટાંગીને ઊભો છું ઈસુ – સંકેતમાં
પુરાતત્વવિદોને સાથે લૈ શોધું છું દટ્ટાયેલ હાસ્ય એકાદ
એને કહિ દ્યો કે આવે નૈં યાદ
ઇચ્છાના રસ્તા તો લંબાતા જાય અને વૃધ્ધ મારી આંખોમાં થાક
પાંગરતા પાંગરતા લાગી ગૈ પાનખર ને લાગણીઓ થૈ ગૈ છે રાખ
ઓચિંતા વાદળ બંધાય મારી આંખમાં ને ગાલ ઉપર વરસે વરસાદ
એને કહિ દ્યો કે આવે નૈં યાદ