શબરી જેવા શ્વાસ

શબરી જેવા શ્વાસ લઈને વિનવું છું હે રામ
રુદિયે આવી તમે વસોને તો જ મળે આરામ

દરશ તમારા કરવા કાજે નૈંન સદાય અધીરા
લગે આયખુ એવું જાણે ભજન વિના મંજીરા
બધા નામથી ઢૂકડું લાગે એક તમારું નામ

રહ્યા શ્વાસની રજાઇ તમને આવી હું ઓઢાડું
પ્રભુ તમારા વિણ સાચે આ નથી હાંકવું ગાડું

બધું તમારું તમને પાછું સોંપી દઉં છું રામ

અછાંદસ : હું એટલે : જિગર જોષી ‘પ્રેમ’

અછાંદસ : હું એટલે : જિગર જોષી ‘પ્રેમ’
હું
એટલેઅધુરાં પત્રો
ટેબલ પર ઢોળાઈ ગયેલી ન ગમતી કોઇ ક્ષણની શ્યાહી
અગણિત રાતોના મીઠાં– કડવાં ઉજાગરાઓ
અધુરી સિગારેટોથી લથબથ એસ્ટ્રે
અડધો અડધ સળગાવી દીધેલી ડાયરી
ટેરવાની વચ્ચે થીજી ગયેલી રાત જેવી કલમ
ટેબલ પર જ્યાં ત્યાં વિખરાઇ પડેલા શબ્દો
પીળાશથી ઘેરાયેલો પહાડ
ખૂબ જ ગમતી ફોટો-ફ્રેમ પર પડેલી તિરાડ...
અરધી રાતે આંખ વચાળે ફફડી ઉઠેલા સપનાઓની ચીંસ
બે કાગળ મધ્યે રેશમ જેવા સંબંધનું મુરઝાઇ ગયેલું લોહી રંગનું ફૂલ
અને તું એટલે
આ બધાંયનું મૂળ !
‘શ્રધ્ધા...’